Vaak zijn mensen zelf verantwoordelijk voor de moeilijke omstandigheden waarin zij leven. Maar zij beseffen dat niet en zij wijten de schuld altijd aan de anderen die hun bepaalde zaken niet gegeven hebben, of het hun lastig maken. En zelfs als men hun zou geven wat zij eisen, zou dat in feite niet veel veranderen, want als men zwak, lui of onwetend is, wordt men daardoor niet gelukkiger en zeker niet beter, integendeel. Hoe dikwijls heeft men niet gezien dat de mens alleen maar aan lager wal raakt, als hij al zijn verlangens bevredigt. Voordien werd hij door de moeilijkheden tenminste nog verplicht tot nadenken, moeite te doen. Maar zodra alle hindernissen wegvallen, kan men stellen dat de weg naar de hel wagenwijd voor hem openligt. Uiteraard betekent het niet dat men de mensen moet vasthouden in ontberingen en moeilijkheden, neen, zeker niet, maar het is gevaarlijk grote materiële mogelijkheden te geven aan hen die zich niet kunnen beheersen en die het materiele leven boven het spirituele leven plaatsen, want men stelt hen bloot aan de ergste verzoekingen.