Voor het evenwicht van de schepping heeft God voorzien dat ieder schepsel over het nodige beschikt, om in leven te kunnen blijven. Wanneer mensen elkaar te lijf gaan en van kant maken, werken zij bijgevolg de Schepper tegen. Dat God iedereen verschillend heeft geschapen, mag niet als voorwendsel dienen om elkaar te bestrijden. En niemand heeft het recht God te misbruiken als rechtvaardiging voor zijn haat jegens een ras of een volk of voor zijn verlangen een sociale klasse te onderwerpen. Alle levende wezens komen uit God en Hij lijdt eronder als Hij ziet dat zij elkaar verscheuren.
Mensen hebben de filosofie van het separatisme aanvaard in naam van zogenaamde hogere belangen, maar die in feite enkel door hun egoïsme ingefluisterd worden. De verdediging van die belangen zal hen naar de ondergang leiden, omdat zij ingaan tegen de schepping in haar geheel. Ja, de echte belangen van de mensen vallen samen met die van de Godheid. Alleen de overeenstemming van de belangen van de mens met die van God brengt zegeningen voor iedereen tot stand.
Zie ook ‘In naam van de Duif; innerlijke vrede, wereldvrede’, Izvor 208, hst. 1, 2, 8.
Voor de meeste mensen is de liefde een gevoel, een passie, een koorts, een ziekte... en zelfs een ongeneeslijke ziekte! Nee, de waarachtige liefde is niets van dat alles: het is een bewustzijnstoestand die bereikt wordt door degene die een lange tijd de weg van de vervolmaking van zichzelf bewandeld heeft. Het is de beloning die gegeven wordt aan degene die begrepen heeft dat hij pas echt gelukkig kan worden door iedere dag dichter bij de wereld van de zuiverheid, de harmonie en het licht te komen, dat wil zeggen de wereld van God Zelf.
Aangezien God de bron van de liefde is, ontvang je het grootste geschenk dat je kunt ontvangen: voelen dat je in staat bent je liefde uit te breiden tot heel de wereld, tot alle schepselen, tot heel de schepping. Je bent in staat al je gevoelens en gedachten niet langer te concentreren op één enkel menselijk wezen, met de verwachting dat hij of zij al je behoeften zal voldoen, wat onvermijdelijk leed en ontgoochelingen met zich meebrengt. Iedere dag kom je dichter bij de goddelijke liefde, die als enige je hart en je ziel kan vervullen.
Zie ook ‘Spirituele alchemie – de zoektocht naar volmaaktheid’, Izvor 221.
Het spirituele leven is moeilijk, het is zelfs een riskant avontuur. Gelet op de aard van het te bereiken doel, is het onmogelijk zover te komen zonder moeite, temeer omdat de wegen die ernaartoe leiden niet veel gebruikt worden. Het zijn onbetreden en zeer steile paden, die langs ravijnen lopen en waar alleen enkele Ingewijden zijn langsgegaan. Maar hoe moeilijker de taak, hoe roemrijker het succes. De natuur geeft niets zonder inspanning.
Bekijk alleen maar de competitiesporten: hordenloop, skiën, autoraces... is dat gemakkelijk? Nee, het zijn gevaarlijke sporten. Maar als je moeilijkheden aanvaardt voor de sport, waarom zou je ze dan niet aanvaarden als het om het spirituele leven gaat? Dan wil je dat alles gemakkelijk gaat. Nee, de natuur heeft hindernissen geplaatst, om te zien wie van zijn kinderen in staat is zich aan deze onderneming te wagen en te overwinnen. De natuur heeft het traject dus van moeilijkheden voorzien. Maar met het oog op een schitterende overwinning zouden deze moeilijkheden je moeten stimuleren in plaats van je ontmoedigen.
Zie ook ‘Een toekomst voor de jeugd – jongeren en spiritualiteit’, Izvor 233, hst. 7, 8, 13, 15, 16.
Wie zijn de wezens waaraan heel de mensheid met dankbaarheid terugdenkt, die zij het meest
vereert: zij die erin geslaagd zijn zichzelf te overtreffen, of zij die zich lieten gaan om hun behoefte aan plezier en genot te bevredigen? Hoeveel liefde en begrip men ook opbrengt voor de mensen, men kan niet ontkennen dat er tussen hen een hiërarchie bestaat, en dat sommigen zeer dicht bij het dierenrijk zijn gebleven, terwijl anderen zeer hoog geklommen zijn. Deze uitzonderlijke wezens hebben zich van andere mensen onderscheiden door een verstandig en mooi leven, dat vooral nuttig was voor de anderen; niemand zou hun deze ereplaats gegeven hebben, als zij niets goeds voor de gemeenschap hadden gedaan. Wel, het zijn deze prachtige wezens, deze weldoeners van de mensheid met hun edele aard, rechtschapenheid en onbaatzuchtigheid, die wij moeten volgen en als voorbeeld nemen!
Wanneer men al die personages bestudeert, die geschiedenis hebben gemaakt omwille van hun genie, hun morele voortreffelijkheid of hun karaktersterkte, moet men toch toegeven dat er een meer verheven manier van leven, denken en zich ontwikkelen bestaat, en een andere manier die de mens terugvoert naar het dier.
Zie ook ‘De Gouden Sleutel – tot het oplossen van de levensproblemen’, Verz. werk deel 11, hst. 1, 4, 13, 14.
Span je in om bij de anderen altijd de goede kant te zien. Natuurlijk zul je me zeggen dat men riskeert in de val te lopen en het zeer duur te betalen, als men zich illusies maakt over de anderen: in de grond is de menselijke natuur slecht, zelfs de religie zegt het, waarom zou je je dan een rad voor de ogen laten draaien?
Wel, ik zal je antwoorden dat je redenering onvolledig en ontoereikend is. Je bent blijven stilstaan bij het kwaad en het is waar dat dit in de mens bestaat. Maar de mens is ook een zoon of dochter van God, hij heeft een ziel, een geest en ook al ziet men deze goddelijke vonk meestal niet aan het werk, zij is toch aanwezig. Wanneer men gunstige voorwaarden schept, is zij altijd in staat zich te openbaren. Hoe dan ook, door eens en voor altijd te beslissen dat de mens slecht is, zal men zeker niet de uitingen van zijn goddelijke natuur bevorderen.
Zie ook ‘U bent goden’, Synopsis I, deel 1.1
